Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Ζώα υπό εξαφάνιση

ΖΩΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ


Ένα από τα πιο ανησυχητικά φαινόμενα της σημερινής εποχής είναι η ταχύτατη εξαφάνιση των ειδών της άγριας ζωής.
Η Ελλάδα φιλοξενεί στις θάλασσες, τις ακτές, τα ποτάμια, τις λίμνες και τα δάση της σπάνια ζώα, ορισμένα από τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο. Παρακάτω παρουσιάζουμε ορισμένα από αυτά.


ΧΕΛΩΝΑ caretta – caretta

Μεγάλη θαλάσσια χελώνα, η μόνη που φωλιάζει στην Ελλάδα και η πιο συνηθισμένη στη Μεσόγειο και τις ελληνικές θάλασσες. Ζει στην ανοιχτή θάλασσα και μόνο όταν είναι να γεννήσει βγαίνει στην αμμουδιά για να γεννήσει τα αυγά της.
Μπορούμε να την ξεχωρίσουμε από το μεγάλο κεφάλι και το χοντρό λαιμό της. Ζυγίζει περίπου 100 κιλά. Γεννάει 90-200 αυγά σε μέγεθος πιγκ-πογκ, με μαλακό, λευκό κέλυφος. Όταν τελειώσει, σκεπάζει τη φωλιά με άμμο. Η επώαση διαρκεί 6-8 εβδομάδες. Στη χώρα μας απαγορεύεται η αλιεία, κακοποίηση, συλλογή των νεογνών και η καταστροφή των αυγών.
Η Καρέττα τρέφεται με σπόγγους, καβούρια, κοχύλια και μέδουσες. Υπάρχει ως είδος εδώ και 200 εκατομμύρια χρόνια. Έχει επίσημα ανακηρυχθεί παγκοσμίως προστατευόμενο είδος.


Περνάρη Σέβα

ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΦΩΚΙΑ monachous - monachous

Η μεσογειακή φώκια είναι το νούμερο ένα απειλούμενο με εξαφάνιση θηλαστικό της Ευρώπης ενώ ανήκει στα 12 είδη του πλανήτη που κινδυνεύουν άμεσα από αφανισμό.
Στις ελληνικές θάλασσες και στην ευρύτερη περιοχή Ελλάδας – Τουρκίας – Κύπρου – Λιβύης ζουν και αναπαράγονται οι περισσότερες φώκιες που έχουν μείνει πια στη Μεσόγειο.
Αν και περνά μεγάλο μέρος της ζωής στο νερό – όπου και ζευγαρώνει – η φώκια βγαίνει συχνά στην ξηρά για να ξεκουραστεί και να γεννήσει. Παλιότερα οι άνθρωποι κυνηγούσαν την φώκια για το δέρμα της, με το οποίο έφτιαχναν παπούτσια και τσάντες, και για το λίπος της από το οποίο έφτιαχναν σαπούνι.
Η Μεσογειακή φώκια έχει μήκος 2,20 έως 3,80 μέτρα και ζυγίζει περίπου 230 κιλά. Τρέφεται με ψάρια, χταπόδια, καλαμάρια, αστακούς και πράσινα φύκια. Ζει 25-30 χρόνια.

Στατιού Παναγιώτης

ΚΑΦΕ ΑΡΚΟΥΔΑ

Η καφέ αρκούδα κινδυνεύει με εξαφάνιση καθώς στις ημέρες μας έχουν απομείνει περίπου 120 καφέ αρκούδες, μόνο σε δυο περιοχές της Ελλάδας: στα βουνά της Ροδόπης και στη Βόρεια Πίνδο.
Μεγαλόσωμη και σωματώδης, ζυγίζει από 180- 300 κιλά.
Έχει τριγωνικό κεφάλι με 42 δόντια, χοντρό και δυνατό λαιμό και άκρα, αφτιά κοντά και στρογγυλά και μικρά μάτια, φαρδιά και χοντρά πόδια με πέντε δάχτυλα στο καθένα, εφοδιασμένα με δυνατά νύχια. Έχει βαρύ και αργό βάδισμα αλλά είναι πολύ γρήγορη. Τρώει ξηρούς καρπούς, φρούτα του δάσους όπως αγριοκέρασα, βατόμουρα, βελανίδια, βολβούς, βλαστούς, ρίζες και χόρτα. Λατρεύει το μέλι και πολλές φορές κάνει επιδρομές στα μελίσσια. Το χειμώνα πέφτει σε χειμερία νάρκη. Γεννάει μέσα στο χειμώνα ένα ή δυο μικρά κάθε 2-3 χρόνια. Ζει περίπου 30 χρόνια.


Σεντονάς Άκης
ΠΛΑΤΩΝΙ (ελάφι)


Μικρόσωμο και χαριτωμένο ελάφι που ζει μόνο στη Ρόδο.
Η παράδοση θέλει τη Ρόδο, στην αρχαιότητα Φιδούσα, χώρα δηλαδή γεμάτη φίδια και το Πλατώνι αντίδοτο του φιδιού. Έφεραν λέει, Πλατώνια από την Μικρά Ασία που εξολόθρευσαν τα ερπετά, τρυπώντας τα με τα κέρατά τους και το νησί από Φιδούσα ονομάστηκε Ελαφούσα.
Σύμβολο της Ρόδου όρισε το Πλατώνι το 1912 ο Ιταλός κατακτητής, που απαγόρευσε το κυνήγι του με αυστηρά μέτρα κι έστησε δυο χάλκινα αγάλματα, ένα αρσενικό και ένα θηλυκό ζώο, στο Μανδράκι, να υποδέχεται τα πλοία στο λιμάνι.
Το όνομά του το παίρνει από τα πλατιά σαν φτυάρια κέρατα, χαρακτηριστικό μόνο του αρσενικού, τα οποία πέφτουν τον Απρίλιο ή το Μάιο. Έχει ύψος 90 εκ. και βάρος το αρσενικό 60-85 κιλά και το θηλυκό 30-50 κιλά. Γεννά ένα μικρό ύστερα από εγκυμοσύνη 31-32 εβδομάδων. Ζει 20-25 χρόνια.


Πεπές Γιάννης

ΓΚΙΖΑΝΙ

Το γκιζάνι είναι ένα ψάρι μικρού μεγέθους (10-12 εκ.) και θυμίζει την αθερίνα.
Ζει αποκλειστικά στα γλυκά νερά της Ρόδου.Το γκιζάνι κατοικεί στα ρέματα και ο κύκλος ζωής του είναι σύντομος, ζει 3 χρόνια. Ζει στην περιοχή της Ψίνθου, στην Ελεούσα, στη λίμνη των Νάνων, στην τεχνητή λίμνη της Απολακκιάς και στις Εφτά Πηγές. Επίσης ζει στα ρέματα Λουτάνη, Γαδουρά και Αργυρού. Η κυριότερη απειλή για το γκιζάνι είναι η έλλειψη νερού τους καλοκαιρινούς μήνες. Είναι ένα από τα πιο σπάνια και απειλούμενα είδη του γλυκού νερού στην Ευρώπη. Μερικά από αυτά τα σπανιότατα ψαράκια έχουν μεταφερθεί στο Βέλγιο, όπου μελετάται η αναπαραγωγή και η συμπεριφορά τους.


Σεντονά Θεανώ


ΤΣΑΚΑΛΙ

Το συναντάμε σχεδόν σε όλες τις περιοχές της Ηπειρωτικής Ελλάδας και στο νησί της Σάμου. Μέχρι το 1990 ήταν "επικηρυγμένο" είδος από την πολιτεία και δινόταν αμοιβή για την θανάτωσή του. Μόνο την περίοδο 1974-1980 θανατώθηκαν 7000 ζώα. Οι πληθυσμοί του τσακαλιού έχουν μειωθεί δραματικά τα τελευταία 25 χρόνια, γεγονός που δείχνει ότι οι περιοχές στις οποίες ζουν απειλούνται με ολοκληρωτική καταστροφή από τις πυρκαγιές και τη δημιουργία δρόμων. Μοιάζει με το λύκο, είναι σαρκοφάγο ζώο, τρέφεται με λαγούς, ποντίκια, σαύρες, σαλιγκάρια, πουλιά κ.ά. Πολύ δειλό ζώο και νυχτόβιο, κρύβεται την ημέρα και το βράδυ βγαίνει για τροφή.
Έχει χαρακτηριστική φουντωτή ουρά, όρθια αυτιά και 42 κοφτερά δόντια. Τα μπροστινά του πόδια έχουν πέντε δάχτυλα και τα πίσω τέσσερα. Γεννάει 4-5 μικρά και ζει 16 χρόνια περίπου.


Σελιμάς Χρήστος


ΑΡΓΥΡΟΠΕΛΕΚΑΝΟΣ

Παγκόσμια απειλούμενο είδος, ο αργυροπελεκάνος έχει συνολικό πληθυσμό από 12.330 - 15.730, σε 19 αποικίες από την Ελλάδα μέχρι την Κίνα. Στην Ελλάδα, αργυροπελεκάνοι φωλιάζουν πια μόνο στις Πρέσπες και κάποιοι λιγότεροι στον Αμβρακικό. Παλιότερα υπήρχαν σε όλη σχεδόν τη χώρα, όμως με προτροπή της πολιτείας, που επικήρυξε το είδος ως ιδιαίτερα ‘επιβλαβές θήραμα’, κυνηγήθηκαν αλύπητα και σχεδόν αποδεκατίστηκαν. Όταν το WWF Ελλάς ξεκίνησε το πρόγραμμα προστασίας του αργυροπελεκάνου στην Πρέσπα, το είδος ανήκε στα «κινδυνεύοντα», με πληθυσμό περίπου 40-165 ζευγάρια. Σήμερα, μετά από δεκατρία χρόνια επίμονων προσπαθειών, η Πρέσπα φιλοξενεί τη μεγαλύτερη στον κόσμο αποικία αργυροπελεκάνων με περισσότερα από 1.100 ζευγάρια! Το είδος είναι πλέον ιδιαίτερα προστατευμένο βάσει νόμου.

Χατζησάββα Ιωάννα

ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΠΑΝΤΑ

Λιγοστοί πληθυσμοί του γιγάντιου πάντα επιζούν σήμερα στα δάση μπαμπού της Κίνας. Κι όσο ο βιότοπός τους συρρικνώνεται, τόσο αυξάνεται η απειλή για το πιο δημοφιλές αρκουδάκι στον κόσμο, που επιλέχθηκε και ως διεθνές σύμβολο του WWF. Η δεκαετία 1970 – 80 υπήρξε ίσως η πιο καταστροφική για το είδος. Η έκταση που καταλάμβαναν τότε τα περίπου 1.000 πάντα, μειώθηκε από 30.000 σε 13.000 τ.χμ. Το WWF ξεκίνησε δράση για την προστασία του είδους το 1981 και σήμερα το πρόγραμμα που εκπονείται σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Κίνας παρουσιάζει θεαματική πρόοδο: η περιοχή που προστατεύεται αυξήθηκε κατά 25% φτάνοντας στα 16.000 τ.χμ., ενώ η τελευταία έρευνα που δημοσιοποιήθηκε το 2004, έδειξε σημαντική ανάκαμψη του πληθυσμού σε 1.600 άτομα, γεγονός πολύ ελπιδοφόρο για το μέλλον των πάντα ….

Πετρίδης Γιάννης


ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ

Δεκάδες χιλιάδες δελφινιών θανατώνονται κάθε χρόνο στις θάλασσες της Μεσογείου. Αν και τα προσφιλή αυτά είδη δεν έχουν φυσικούς εχθρούς, η έλλειψη τροφής λόγω της υπεραλίευσης, η θαλάσσια ρύπανση, η θανάτωσή τους από ψαράδες και κυρίως η αιχμαλωσία τους από διάφορα αλιευτικά εργαλεία, όπως τα αφρόδιχτα, μειώνουν τον πληθυσμό τους δραματικά κάθε χρόνο. Σύμφωνα με αναφορές του WWF, η χρήση των αφρόδιχτων κοστίζει κάθε χρόνο τη ζωή σε τουλάχιστον 4.000 κοινά δελφίνια στη νοτιοδυτική Μεσόγειο, (πρόσφατα το είδος συμπεριλήφθηκε στη λίστα των απειλούμενων), ενώ 13.000 αιχμαλωτίζονται στα στενά του Γιβραλτάρ και τη γύρω περιοχή. Το WWF αναγνωρίζοντας τον κρίσιμο ρόλο των δελφινιών στη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, έχει αναλάβει δράση για την προστασία τους με προγράμματα που στοχεύουν στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού και ειδικά των επαγγελματιών ψαράδων, αλλά και πολιτική πίεση για μείωση της χρήσης αφρόδιχτων στις θάλασσες της Μεσογείου.

Διακοβασιλείου Μαρία

ΤΟ ΑΓΡΙΟΚΑΤΣΙΚΟ ΚΡΙ –ΚΡΙ

Το κρι – κρι είναι ένα είδος αγριοκάτσικου που ζει στα απόκρημνα βουνά της Κρήτης. Ζει στα Λευκά Όρη της Κρήτης που είναι το ψηλότερο βουνό του νησιού. Το χρώμα του είναι καστανό, έχει 32 δόντια, μακριά γενειάδα, κοντή ουρά και χοντρό λαιμό. Τα κέρατα του αρσενικού φτάνουν το ένα μέτρο.
Το κρι – κρι τρώει χλόη, θάμνους, βλαστούς και φύλλα από τα δέντρα. Κινδυνεύει από το κρύο, από πέτρες που κατρακυλούν, από τις χιονοστιβάδες, από τους αετούς, τους λύκους και το κυνήγι των ανθρώπων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: